„W pracy czasem wchodzę do pokoju, w którym siedzą mężczyźni i czuję się niekomfortowo jak ja stoję a oni rozmawiają ze mną siedząc. Ja po 60-tce – oni dużo młodsi. Rozumiem, że nie muszą wstawać, jeśli ja przyszłam z pytaniem, ale niekiedy zatrzymują mnie przeciągając rozmowę. Gdy ja miałam np. 50 lat a przychodził starszy szef, to nie wyobrażałam sobie, że nie wstanę na przywitanie. W Anglii to był już dla mnie szok, kiedy żaden mężczyzna nie wstawał, nawet jak się przedstawiałam i widział mnie pierwszy raz. Jedyną osobą, która wstawała gdy wchodziłam była niewiele ode mnie młodsza kobieta, co z kolei też mnie krępowało, że ona wstaje. W Polsce z reguły wstają starsi mężczyźni, a wśród młodszych ci lepiej wychowani. Jeśli jest krzesło wolne od razu siadam, aby nie musieli wstawać. Jak to powinno wyglądać w biurze?”.

Czytaj więcej